یک پژوهشگر حوزه نانو گفت: استفاده از سلول های خورشیدی نانویی کم هزینه ترین روش برای دستیابی به انرژی خورشیدی است.
دکتر فریبا تاج آبادی گفت: پژوهش در حوزه سلول‌های خورشیدی در ایران در آغاز راه است و با وجود فعالیت های پراکنده در سال های اخیر هنوز نتایج منجر به توسعه فناوری و بومی سازی شود حاصل نشده است.
وی سیلیکون را عنصر موثر در ساختمان سلول های خورشیدی عنوان کرد و گفت: یکی از دلایل عقب ماندگی تحقیقات در حوزه سلول های خورشیدی نانویی، هزینه زیاد تجهیزات لازم برای ساخت سلول‌های خورشیدی سیلیکونی یا لایه نازک است.
تاج آبادی خاطرنشان کرد: این درحالی است که سلول‌های خورشیدی مبتنی بر نانوساختارها، زمینه برای ساخت سلول‌های ارزان قیمت را بر پایه فرایندهای با پوشش گسترده تر و با تجهیزات کم هزینه مهیا می کند.
عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی شریف گفت: این سلول‌ها به طور عمده بر پایه ساختارهای آلی یا هیبریدی آلی و معدنی هستند و با تنوع بسیار زیادی که در انتخاب مواد و ساختار سلول دارند حجم زیادی از پژوهش را در سلول‌های فوتوولتایی به خود اختصاص داده اند.
وی گفت: ارزان بودن مواد اولیه، ارزان بودن تجهیزات ساخت، قابل استفاده در نور کم اتاق، وابستگی کم به زاویه تابش و جذب فوتون‌های نور توسط رنگدانه از جمله مزایای استفاده از این سلول‌ها هستند.
تاج آبادی یادآور شد: در سال 2050 دنیا به دلیل محدودیت سوخت‌های فسیلی با 14 تراوات کمبود انرژی مواجه می‌شود و انرژی خورشیدی فراوان‌ترین و تمیزترین گزینه جهت پرکردن این خلاء است.
به گفته تاج آبادی مزیت عمده این ساختارها این است که الکترون و حفره پس از جدایش در محیط‌های متفاوتی حرکت می‌کند و در نتیجه محدودیت طول دیفیوژن حامل‌های اقلیت وجود ندارد و به دلیل این که جدایش بر روی سطح انجام می‌شود ساختار باید نانومتری باشد تا سطح لازم تامین شود.